Habang nagbabasa ako ng mga locally published books [meaning
mga true-blooded Filipino ang authors and publishers] na dugo’t pawis ang
ipinuhunan ko [kasi mas oks nang di ako makakain ng tatlong beses isang araw
may maipon lang ako pambili ng matinding adiksyon ko]. Bigla bigla na lamang
mayroon akong naisip. Well, sa totoo lang madalas ako mag-isip ng mga bagay
bagay sa mundong to so yun nga medyo madugo kung ganun din ang daang tinatahak
nyo kasi mahirap mag-isip ng mga bagay na dapat mong iisipin. Basta, ewan,
naging hobby ko nalang bigla ang mag-contemplate pero wait nga lang puputulin
ko na yung eksplanasyon about dun kasi malilihis na naman tong isusulat ko weh.
Anyway, yun nga habang nagbabasa ako bigla nalang nag-pop sa
isipan ko kung ano nga ang most used word/s ko at ng mga awtor na nababasa ko.
Wala lang, pampalipas oras lang kaya kung anu-ano na naman ang naisipan kong
gawin. Kaya sinimulan ko nga ang malalimang pagsasaliksik [naks! May pa-ganun
ganun pa talaga weh nuh?], binasa ko si Master Bob Ong, si expert sir Eros
Atalia, ang award winning novelist na si Ricky Lee, ang mga royalties na sina
Nick Joaquin, Ambeth R. Ocampo, Jose Villa, Paz Marquez Benites, F. Sionil
Jose, Bien Lumbera at etc etc.Syempre obvious naman na lahat ng nabanggit ko di
naman nagsusulat sa Tagalog na lengguwahe. Sa totoo nyan isininggit ko lang
yung royalties pagpasensyahan nyo na kasi mga tinitinggala ko yung mga yun
kumbaga sa catholic communities mga
Santo Papa.
So ayun na nga ang naganap, dahil ginusto kong mag-formulate
ng isang hard core na tanong yung tipong feeling ko ako pa lang nakakapag-isip
may napagtanto ako sa sarili ko at yun ay walang iba kundi pinahirapan ko na
naman ang sarili ko. Ade sana kung binasa ko nalang yung mga OPB [Original
Pinoy Books hence, OPM] at saka ini-absorb at inintinding mabuti ang mga
nilalaman nun mas madali na sana ang buhay natin ngayon pero dahil gusto kong
maging unusual na nilalang kumpara sa iba pinatos ko na naman ang ideya. Well,
gusto nyo bang malaman kung ano ang findings sa isinagawa kong extensive
research? Kung ano ba ang “most used work” na masasabi ko? Handa na ba kayo? As
in to the highest level na ba ang pag-aabang nyo sa sagot? Well… It’s no other
than….
*drum rolls please*
No other than…
*Kabog sa dibdib*
Than…
…
Wala, null, [ ], 0
Tama ang nabasa nyo wala talaga. Kahit anong pilit ko wala
talaga weh. Ngayon, nakikita at nababasa ko ang tumatakbo sa isip nyo isang
pagsasayang lang ng panahon ang ginawa kong pagsasaliksik well, maniwala man
kayo at hindi, yun din ang naisip ko. Nagyabang lang ako we wala naman akong
napala sa huli kumbaga nagmagaling lang para masabing may alam.
Pero alam nyo bang may napagtanto na naman ako sa ginawa
kong yun? Oh yeah! Parang saglit na sinaniban ako ng isang sobrang talinong
nilalang at binulungan yung isipan ko na may saysay naman yung ginawa kong
research wag nga lang akong tatanga tanga at subukan mag-go deeper into the
context of my concern. GInawa ko nga sya and thank God! May nakita akong
pagkakamukha at resemblance ng bawat isang awtor na binasa ko.
Yun ay ang di nagbabagong “social view and awareness” ng mga
Pilipinong tulad ko. Mantakin mo simula’t simula pa lang kay kopong kopong di
na pala nagbago kahit uhmm well siguro mga 10-15% may nagbago sa ating social
awareness. Kasi kung ikaw try mong basahin si Jose, si Nick at si Bob makikita
mong yung tema ng mga istorya na iprino-produce nila parang magic na in sync at
related sa bawat isa. Therefore, kung tama man ang conclusion na na-devise ko
sa isipan ko that means, walang masyadong ipinagbago ang social views natin
kumpara nung way back Jose pa. Imagine? We’re great! Pinanindigan natin ang
kung ano tayo noon ganun pa din tayo ngayon. Well, di ko ma-explain kung ano yung bagay na
gusto nilang baguhin. Kasi kung ako lang ang tatanungin mas liberated na tayo
ngayon [naks ume-english ulit?] compared nung konserbatib pa tayo. Ewan ko kung
good thing bay yun or bad pero yun lamang ang naiisip ko.
Ayan tuloy humalukay pa ko ng mga changes na nakita ko
compared nung panahon pa nina Rizal. Trabaho naman.Well, na-curios lamang
naman. Pero yun nga na-amaze lang ako na sa tinagal tagal na ng panahon na
lumipas iisa’t isa pa din yung tema na nakikita ng mga tinitingala ko at
iniidolo kong tao that means, chronic na ata ito? Ewan kasi di ba? Mula sa
iba-ibang henerasyon at panahon ngunit pare-pareho sila ng nakikita na isyu.
So yun lang naman. Naisip ko lang. weird nuh? Ganyan ata pag
wala kang pinagkakaabalahan kaya kung anu-anong bagay ang gusto mong isipin at
i-analyze. Hahahaha. Gayunpaman, i-shinare ko lang naman sya para di lang ako
yung namrumrublema di ba? Generous ba? Well ganyan talaga ang buhay. Share what
you have nga ang ika nila I’m just fulfilling it. =)))))))
Salamat na rin at salamat. =)))))
-allystuffandetc
No comments:
Post a Comment